Pracownicze Plany Kapitałowe to system długoterminowego oszczędzania na emeryturę. Prywatny i dobrowolny dla pracowników. Jego konstrukcja pozwala na uzbieranie dwukrotnie wyższych oszczędności niż przy samodzielnym odkładaniu.
PPK są w dużym stopniu wzorowane na systemach, które działają w takich krajach jak Wielka Brytania czy Nowa Zelandia. Podobnie jak w tych systemach, także w Polsce ustawowy obowiązek tworzenia systemu PPK dla pracowników będzie spoczywał na pracodawcy - przy wsparciu ze strony państwa. Wpłaty będą pochodzić z trzech źródeł: od pracodawcy, pracownika i państwa.
W uproszczeniu, do każdego 100 zł wpłaconego przez pracownika, dołożone zostanie drugie 100 zł przez pracodawcę i budżet.
Do programu może przystąpić każda osoba zatrudniona, która podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, a więc nie tylko "etatowcy", ale także dorosłe osoby, które wykonują pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy-zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Każdy pracodawca zapisuje automatycznie do programu wszystkich pracowników w wieku od 18 do 55 lat, podlegających obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym (o ile te osoby nie zrezygnowały z uczestnictwa w PPK). Natomiast, pracownicy powyżej 55 roku życia mogą przystąpić do programu, ale na swój wniosek, czyli nie zostaną zapisani automatycznie, ale mogą do tego systemu przystąpić.
Podstawowa wpłata osoby zatrudnionej będzie wynosić 2 proc. wynagrodzenia brutto, przy czym osoby o najniższych dochodach, których łączne wynagrodzenie (z różnych źródeł) nie przekracza kwoty odpowiadającej 1,2-krotności minimalnego wynagrodzenia, mogą obniżyć wpłacaną przez siebie składkę nawet do 0,5 proc. wynagrodzenia. Decyzja w tej sprawie należy do pracownika, ale nie będzie to oznaczało zmniejszenia składki po stronie pracodawcy.
Rachunek PPK pracownika będzie też zasilany przez wpłaty pracodawcy. Ma on obowiązek przeznaczyć na nie co miesiąc 1,5 proc. wynagrodzenia brutto pracownika. Pracodawca nie może sam z tego zrezygnować - wpłata będzie jego obowiązkiem ustawowym. Nie wolno mu też potrącać tej kwoty z wynagrodzenia pracownika.
Zarówno pracownik, jak i pracodawca mogą zdecydować o odkładaniu na rachunku PPK wyższych kwot. Są to wpłaty dodatkowe, które wraz z wpłatami podstawowymi mogą zasilać rachunek PPK do maksymalnej wysokości 8 proc. wynagrodzenia brutto miesięcznie. Do tego dołoży się państwo. Jednorazowo uczestnik PPK dostanie wpłatę powitalną w wysokości 250 zł, a potem raz w roku otrzyma dopłatę roczną w wysokości 240 zł.